Geschiedenis

Hoe de Miniatuur Bull Terrier precies is ontstaan, is bijna niet te achterhalen. De Engelsman James Hinks trachtte door kruisingen van verschillende Bulldoggen, Terriërs en naar men zegt de Dalmatische hond zijn nieuwe ras te creëren, de Bull Terrier. Hij was een talentvol fokker, maar hechtte weinig waarde aan het voeren van stamboeken. Daarbij werden tot 1875 veelvuldig honden met dezelfde namen geregistreerd, wat het een en ander nog onduidelijker maakt!

In de eerste rasstandaard voor de Bull Terrier werd het gewicht van het ras gesteld op ruim 4 tot 28 kilo. Honden met een sterk uiteenlopend gewicht, werden gewoon met elkaar gekruist.

Vast staat, dat in de eerste dagen van de Bull Terrier geregeld kleine Bull Terriërs werden geboren. James Hinks hield ze aan en showde ze op belangrijke tentoonstellingen naast de grotere. Er zijn meldingen, dat op een show in 1869 maar liefst 32 Bull Terriërs onder de 7 kilo ingeschreven stonden, en 19 honden boven dat gewicht. Er waren zelfs Bull Terriërs van nog geen 2 kilo, de Toy Terriërs.
In feite was er dus een Toy, een Miniatuur en een Standaard variëteit.

Er slopen allerlei eigenschappen die samengaan met verdwerging in het ras zoals;bolle ogen, appelhoofd, een te fijn beendergestel en onvoldoende beharing verdrongen de kenmerken van de Bull Terrier. Om het ras te redden werd het maximum gewicht herzien en gesteld op +/- 8kg.

De herziening van gewicht had het effect dat er weer meer goede honden kwamen. Succesvolle honden uit die tijd waren “Jeordy Lad” en ‘”Bright Rattler” van Mr Hudson.

De Miniaturen werden ingezet bij het Engelse volksvermaak in de zogenaamde “pit”, waar forse aantallen ratten het leven lieten. Een bekende Miniatuur Bull Terrier uit die tijd was de beruchte rattenvanger “Shaw’s Sacko”, die ware recordaantallen ratten doodde in de pit.

Destijds waren de Miniatuur Bull Terriërs dus veel populairder dan de standaard Bull Terriërs. Toen de standaard Bull Terriërs echter steeds beter en mooier gefokt werden, nam het aantal liefhebbers van de Miniatuur Bull Terrier verder af. In 1918 was er zelfs zo’n dieptepunt bereikt dat het stamboek voor de Miniatuur Bull Terrier werd gesloten. Het ras raakte in de vergetelheid.

Het zou duren tot aan het begin van de jaren dertig voordat er mensen waren die zich interesseerde voor de Miniatuur Bull Terrier. Er waren op dat moment nog maar weinig honden en de kwaliteit liet te wensen over. De beste honden uit die tijd waren nog de gekleurden; zij hadden vaak een goede bouw, waren gespierd maar er viel bij hen nog geen spoor van een “downface”te ontdekken. Het waren honden met rare frommeloren, bolle ogen en appelhoofden. Zo op het eerste gezicht hadden zij meer weg van een Chihuahua. Om vanuit deze basis een goede Miniatuur te fokken was
dus een hele opgaaf.

Pas in 1938 stichtten enkele vrienden van het ras, onder voorzitterschap van Sir Richard H. Glyn, een nieuwe club in Londen voor de Miniatuur Bull Terrier. De standaard van de Bull Terrier werd in het geheel overgenomen, op twee punten na; de hoogte mocht maximaal 35,56 cm zijn en het gewicht maximaal 9 kilo. Hierbij moet de hond de indruk wekken dat hij de maximale substantie bezit, passend bij zijn grootte, en in alle opzichten harmonieus is. Ongeveer in die zelfde periode stelde Mr Morgan D.Blair, op de club shows, de Coverwood Trophy beschikbaar voor de beste Bull Terrier met een gewicht van plusminus 13 kg of minder.

Het gewicht bleef nog geruime tijd een strijdpunt, want men kwam er toch wel snel achter dat een hond van een kilo of negen met een schouderhoogte van 35,5 cm niet de in de rasstandaard gevraagde “maximum aan substantie” kon bezitten. De Kennel Club heeft toen het besluit genomen om niet langer een maximum gewicht vast te stellen voor de Miniatuur Bull Terrier. Met dit besluit werd de eerste aanzet gegeven tot een echte verbetering van het type. Met behulp van te klein uitgevallen Standaard Bull Terriërs kon nu gewerkt worden aan de bouw van het ras.

Helaas, de tweede wereldoorlog onderbrak al snel de vooruitgang van het ras. Na de oorlog werd in Engeland opnieuw een poging ondernomen om het ras weer op te zetten. Door gebruik te maken van de klein uitgevallen topreuen van de Bull Terrier,
zoals “Ch.Romany River Pirate” en zijn zoon “Ch.Banktop Julius” kreeg het ras een veel moderner uiterlijk. De “downface” werd gemeengoed en ook de bouw van de miniaturen werd steeds beter.

De beroemde Standaard Bull Terrier “Bar Sinister” wordt wel vergeleken met de Miniatuur Bull Terrier “Bandmaster”, beiden hebben ontzettend veel betekend voor hun ras.

Sindsdien zijn er heel wat jaren verstreken en nu is de Miniatuur Bull Terrier sterk in opmars. De Engelse Kampioenschapsshow in 1986 telde 54 ingeschreven honden. Best in show werd de reu “Mark’s Emperor”. Het kampioenschap bij de teven werd gewonnen door “Zetiquette of Zedbees”.

Desondanks bleef,en blijft er voor de fokkers van dit kleine ras nog veel te doen, voordat een eenheid in type en kwaliteit bereikt kan worden.